การตัดสินใจครั้งสำคัญครั้งหนึ่งในชีวิต

การตัดสินใจครั้งสำคัญครั้งหนึ่งในชีวิต
สวัสดีครับพี่น้องชาวMBE#8ทุกท่าน
ไม่ได้มาเขียนบล็ิอกตั้งนานแล้วนะครับ ช่วงนี้พอมีเวลาเลยแวะมาเขียนเกี่ยวกับความเคลื่อนไหวของคณะเราซะหน่อย
เชื่อว่าหลายคนคงทราบกันดีอยู่แล้วนะครับ ว่าเราจะมีการจัดงานสานสัมพันธ์ระหว่างสาขาภายในคณะ วิทยาการจัดการของเราขึ้นมา ในวันที่ 14 มี.ค. 52 ที่จะถึงนี้




ทำไมงานนี้จึงสำคัญ?
มีใครบอกผมได้บ้างครับว่างานนี้มั้นสำคัญยังไง? ทำไมเราต้องมาเสียเวลาจัดงานที่ส่วนใหญ่เด็กๆเค้าจะร่วมงานกัน? บางคนอาจคิดว่า ก็แค่งานสานสัมพันธ์ธรรมดาๆ เช้าแข่งกีฬา ร้อนก็ร้อน เย็นก็ร่วมงานเลี้ยง กินข้าว ร้องเพลง กลับบ้าน จบ จะว่าไปมันก็จริงนะครับ แต่มันใช่ทั้งหมดรึเปล่าครับ ผมเคยอ่านหนังสือเล่มนึงคิดว่าพี่น้องหลายท่านคงเคยอ่านเช่นกัน ด้านหน้าปกเค้าเขียนว่า "คนรวยมองหาวิธีในการสร้างเครือข่าย ในขณะที่คนจนมองหางานทำ" ใช่แล้วครับ เป็นหนังสือชื่อดัง ของคุณ "โรเบิร์ต ที คิโยซากิ" นั่นเองครับ ซึ่งเขียนเกี่ยวกับธุรกิจเครือข่าย และพลังของเครือข่าย แต่สิ่งที่น่าจะเกี่ยวข้องกับพวกเราและงานในครั้งนี้คือ การที่เราร่วมกันสร้างเครือข่ายโดยการทำความรู้จักกันไว้ในวันนี้ ไม่แน่ว่าในอนาคตเราอาจได้ร่วมงานกัน เป็นหุ้นส่วนกัน ช่วยเหลือกันในเรื่องต่างๆอีกมากมายก็เป็นได้ กิจกรรมที่เราร่วมกันจัด ร่วมกันทำขึ้นมา จริงอยู่มันอาจจะดูเล็กน้อย แต่มันจะสำคัญเท่าความสัมพันธ์ที่ดีของพวกเราทุกสาขาได้ไง จริงมั้ยครับ ยิ่งถ้าเราสามารถสร้างเครือข่ายที่ใหญ่ได้(การตลาด การโรงแรม และเศรษฐศาสตร์) จนเป็นธรรมเนียมให้รุ่นน้องๆของพวกเรา มันก็จะยิ่งดูมีพลังมากขึ้น เครือข่ายก็ใหญ่ขึ้น ในขณะที่ถ้าเราเรียน ๆ ๆและเรียน ไม่สนใจใคร เรียนไปเรื่อยๆ จบปุ๊ป ทำงานๆๆ ลองนึกภาพดูครับว่ามันจะมีประโยชน์อะไรกับการมาเรียนครั้งนี้ ถ้าอนาคตเป็นอย่างที่ว่านะ เป็นผมผมก็ไม่มาเรียนหรอกครับ จริงมั้ย ? ทีนี้มองเห็นโอกาสของอนาคตในการสร้างเครือข่ายรึยังครับ?? เรียกว่าลงทุนโคตรน้อย แต่ได้กำไรโคตรมากเลย ไม่มาร่วมได้ไง จริงป้ะ

ไม่มาได้มั้ย??
คำตอบคือ ไม่ได้เฟ่ย !! งานนี้ใครไม่มาผมถือว่าไม่แน่จริง และเป็นนักลงทุนไม่ได้แน่นอน โอกาสอยู่ตรงหน้าแล้วแท้ๆ (ยกเว้นคนที่ติดงานด่วววนนน สุดๆ แบบกำลังจะคลอด ประมาณนั้นนะครับ) เพราะอย่างที่บอกมันสำคัญมาก งานนี้เราจัดกันเอง 3 สาขา ไม่เกี่ยวกับอาจารย์ ไม่ได้ป็นทางการจ๋า การจะจัดงานเล็กๆให้ได้ผลสำเร็จใหญ่นั้นมันท้าท้ายความสามารถและความร่วมมือของพวกเรา ผมเชื่อว่ารุ่นพี่พวกเราที่รู้ก็ต้องกำลังมองดูอยู่ว่ามันจะรอดกันมั้ยวะ? ขนาดรุ่นพี่ยังจัดไม่ได้เลย แล้วรุ่นน้องมันจะจัดได้เหรอ? เพราะฉะนั้น ถ้าจัดงานนี้ไม่สำเร็จผมว่าอายรุ่นพี่ กับรุ่นน้องที่กำลังจะเข้ามาเร็วๆนี้ ว่ะ!!

ที่ผมเขียนมาทั้งหมดอาจฟังดูเวอร์นะครับ แต่พี่น้องเราคนนึงเพิ่งได้อ่านบทความวันนี้เองครับ บอกว่า เด็กจุฬา ครองตำแหน่งผู้บริหารในองค์กรมากสุด เพียงเพราะว่าเขาจะดันเฉพาะเด็กจุฬาด้วยกัน!! (ถามจริงเหอะ จะยอมเค้าเหรอครับ?)

เอาล่ะครับ ทีนี้ก็ขึ้นอยู่การตัดสินใจของพี่น้องทุกท่านแล้วล่ะครับ ว่าจะลงทุนกับโอกาสที่เห็นผลตอบแทนชัดเจนในครั้งนี้ หรือว่าจะปล่อยให้มันผ่านเลยไป ??
Lee jun boy